اگسالي پلاتين، (ترانس-R، R-سيكلوهگزان-1،2-دي آمين)، اگزالاتو پلاتين (II)، تركيبي است كه اخيرا براي شيمي درماني سرطان متاستاتيك كولوركتال (سرطان كولون روده بزرگ) تاييد شده است. تصور بر اين است كه كه اين عامل ضد سرطان، براي اعمال عمل سيتوتوكسيك خود را به شيوه اي مشابه با عوامل آلكيل دهنده با ايجاد اتصال درون و برون رشته در DNA، مهار سنتز DNA و القاي مرگ برنامه ريزي شده سلول رفتار مي كند. مطالعات نشان داده است كه اين تركيب در بدن داراي فعاليت ضد تومور در برابر سرطان روده بزرگ از طريق اثرات سيتوتوكسيك خود مي باشد. به منظور بهبود فعاليت هاي ضد سرطان اين تركيب آنالوگ هاي جديدي سنتز شده و مورد مطالعه قرار گرفته اند. علاوه بر اين، از آنجاييكه سميت سلولي برخي از تركيبات پالاديم با مهار سنتز DNA در سلول هاي سرطاني گزارش شده است، ما بر آن شديم تركيب جديد اگسالي پالاديم را سنتز كنيم. بنابراين، تركيب اگسالي پالاديم به روش سبز و تنها با استفاده از حلال آب با راندمان %90 تهيه و به روش هاي اسپكتروسكوپي UV-Visible، FT-IR، 1HNMR، اندازه گيري رسانايي و آناليز عنصري CHN شناسايي گرديد. همچنين، جهت اثبات خواص ضد سرطاني اين تركيب، مطالعات in vitro عليه سلولهاي سرطاني لوكمي K562 انجام گرديد.

به منظور سنتز نانوكپسول¬هاي بتالاكتوگلوبوليني حامل اگزالي¬پلاتيني نخست مطالعات برهمكنش اگزالي¬پلاتين با پروتئين بتالاكتوگلوبولين با بكارگيري تكنيك¬هاي فلورسانسي و دورنگ نمايي دوراني صورت گرفت. نتايج نشان داد كه پروتئين بتالاكتوگلوبولين داراي يك جايگاه براي اگزالي¬پلاتين در محل حفره¬ي داخلي خود است. با تأييد تعامل برهمكنشي مابين بتالاكتوگلوبولين و اگزالي¬پلاتين توسط تكنيك¬هاي طيف¬سنجي در سه pH (3, 4.5, 7) شرايط براي سنتز نانوكپسول¬هاي بتالاكتوگلوبولين آماده شد. همچنين به منظور پايدارسازي نانوكپسول¬هاي بتالاكتوگلوبولين حاوي اگزالي¬پلاتين و جلوگيري از رهايش زود هنگام دارو از نانوكپسول¬هاي بتالاكتوگلوبولين پلي-ساكاريد پكتين با درجه¬ي متيلاسيون كم پس از آخرين تزريق دارو به محلول سنتز نانوكپسول¬هاي بتالاكتوگلوبولين در بازه¬ي زماني تعيين شده در طي دو مرحله اضافه شد. نتايج نشان دادند كه در pH=4.5 نزديك به نقطه¬ي ايزوالكتريك پروتئين در حضور پكتين با درجه¬ي متيلاسيون كم نانوذراتي كوچكتر از 200 نانومتر با بازده كپسوله برابر با 8/62 درصد و پايدار كلوئيدال شكل گرفتند. همچنين مطالعات رهايش اگزالي¬پلاتين از نانوكپسول-هاي بتالاكتوگلوبولين كمپلكس شده با پكتين با درجه¬ي متيلاسيون كم در چهار شرايط شبيه¬سازي شده¬ي سيستم گوارش (شرايط شبيه¬سازي شده¬ي معده (pH=1.2)، شرايط شبيه¬سازي شده¬ي دئودنوم (pH=4.5)، شرايط شبيه-سازي شده¬ي انتهاي ايلئوم (pH=7.5) و شرايط شبيه¬سازي شده¬ي كولون (pH=7)) در 48 ساعت نشان داد كه رهايش دارو از انتهاي ايلئوم آغاز مي¬شود و در كولون ادامه پيدا مي¬كند. همچنين نتايج نشان دادند كه در بازه¬ي 8 ساعته بيشترين ميزان رهايش دارو مربوط به محيط شبيه¬سازي شده¬ي كولون مي¬باشد. بنابراين نتايج نشان مي-دهند كه در اين كار ما نانوذراتي كوچكتر از منافذ سلول¬هاي سرطاني كولوركتال و هدفمند براي آنها با ويژگي حساس به pH ساخته¬ايم.